Mijn wortels liggen in het koloniale slavenverleden. Elk boek dat je hierover leest, iedere film die je kijkt: het is nauwelijks voor te stellen en pijnlijk. Ook omdat deze geschiedenis nog vrij recent is. Suriname is pas sinds 1975 staatsrechtelijk onafhankelijk. Deze geschiedenis heeft ook impact op mijn persoonlijke ontwikkeling en levensloop. Je kunt jezelf niet losmaken van waar je vandaan komt.  Niet van jouw geschiedenis. Het is de vraag wat wij als westerlingen nog te doen hebben met dit gemeenschappelijke verleden. Omdat zij in ons voortleeft en deels onbewust wordt voortgezet. 

Mijn achtergrond is één van zelfstandig zijn. En laten zien dat je het kan. Niet kwetsbaar zijn in ieder geval. 
Gaandeweg ben ik gaan merken dat wanneer ik dit meer kan loslaten, dat het leven dan een stuk meer ontspannen aanvoelt.  Je hoeft niet altijd scherp, positief of sterk te zijn. In control. De andere kanten van het leven horen er ook bij. Door dit te onderkennen en serieus te nemen worden we completer als mens. En completer in onze rollen.

We worden als westerse mens steeds meer ingehaald door de snelheid van leven. Het vele willen en moeten. We hollen een kant op, maar weten eigenlijk niet goed waarom en vooral niet waarheen.    

Ik geloof erin dat we steeds meer toekomen aan verdieping in onszelf en in elkaar. Om als mensheid vanuit meer rust voldoening te kunnen ervaren. Uiteindelijk verschillen we niet zoveel van elkaar. En hebben we globaal gezien hetzelfde nodig. Veiligheid, voeding, support, compassie en erkenning voor wie en wat we zijn.